VIA Felicium

VIA Felicium

Graece ἡ μακαρῶν ὁδὸς, in oraculo Apollinis, apud Euseb. de Praepar. Euang. l. 9. c. 10. Porphyrio oraculum explicanti est ἡ πρὸς Θεοὺς ὁδὸς, via ad Deos, seu Deorum via. Unde ex Aegyptiorum Schola, Philosophiam divinam, viam ad beatitudinem demonstrantem, prodiisse voluêre. Sed Abraham praecepit filiis, ut custodiant Viam Domini et faciant iustitiam, Gen. c. 18. v. 19. Et in Euangelio non semel occurrit Via Dei, Matth. c. 22. v. 16. Marc. c. 12. v. 14. Lucae c. 20. v. 21. quam Iosephus Philosophiam de Deo et εντέλειαν βίου, rectam Vitae rationem indigitat, et Graecos a Iudaeis didicisse contendit, contra Appionem, idque omni iure. Ipsum oraculum d. l. Aegyptios quidem, inter gentes quibus Felicium Via innotuerit, primô, Hebraeos ultimô locô recenset: at mox Apollo parum sibi constans, in altero oraculo Sapientiam vexam tantum apud Chaldaeos et Hebraeos viguisse denuntiat, cum ait:

Ατοῦνοι Χαλδαῖοι σοφίας λάχον ἠδ᾿ αῤ Ε᾿βραῖοι

Αὐτογεν´εθλον ἄνακτα σεβαζόμενοι θεον ἁγνῶς.

Chaldaei et Ebraei soli sortiti sunt Sapientiam.

Numen aeternum sancte venerantes.

Ioh. Marsham. Can. Chron. Sec. IX. Vide etiam Cebetis Tabulam, ubi Viam hanc, Felicium Aegyptiis dictam, Viam vocat ducentem ad veram eruditionem: et supra, specimeu Moralis Aegyptiorum Vitae, ubi de Arca et mortuali.